Gepubliceerd in Almere Vandaag, zaterdag 24 mei 2014
Vandaag gaan we dronken worden
Hoe vaak heb ik in mijn leven gewinkeld met mijn moeder? Hoe vaak heeft zij stiekem mijn kleren afgerekend terwijl ik in het pashokje stond? Hoe vaak hebben we samen geluncht, het leven bepraat, of op de markt ons slag geslagen? Het antwoord loopt in de honderden. Hoe vaak ik erop uittrek met alleen mijn vader? Eén keer per jaar. Vandaag.
We gaan, zoals we elk jaar rond deze tijd doen, op de fiets naar de alumnidag van de Universiteit van Amsterdam, bespreken in één sessie het afgelopen jaar, eten in een Chinees restaurant op de Nieuwmarkt en drinken veel te veel in zo’n foute Amsterdamse kroeg.
Onze vaste vader-dochterdag is een dag waar we onze agenda’s omheen plannen, een dag waarop niemand anders mee mag. Het is één van mijn lievelingsdagen, wat ik best wel gemeen vind voor mijn moeder.
Al die keren winkelen zijn in mijn hoofd samengesmolten tot één middag Amsterdamse Poort. Al die cadeautjes zijn een wazige blur waar ik geen wijs meer uit kan worden. Dat ik op mijn negende een beer kreeg van mijn vader weet ik nog wel. Het was één van de weinige cadeautjes die hij ooit zelf voor mij kocht. Mijn vader was heel aanwezig in onze opvoeding, maar zijn taak was voornamelijk helpen met huiswerk en banden plakken. Mama was er voor de thee met verhalen.
Nu mijn ouders beiden met pensioen zijn, is die verhouding eigenlijk een beetje gebleven. Ik ga gezellig winkelen met mijn moederen, terwijl mijn vader thuis de vaatwasser staat te repareren. En daarom heb ik al weken zin in vandaag. Kom op, pap. We gaan lekker de beest uithangen. En mama, jou spreek ik morgen weer.