Re-integratie naturist

De eerste vijftien zomers van mijn leven vonden plaats in Frankrijk. Op naturistische clubcampings waar het leven knus en klein was. Waar we woonden in een caravan die Kruimeltje heette, waar mijn ouders nog mijn grote helden waren en waar we meezongen met de cassettebandjes van Lenny Kuhr.

Het waren vakanties met de hoofdletter V van vrijheid. Met z’n vieren bij elkaar, los van alle verplichtingen zoals oma, school, werk en kleren. Als eind augustus het ‘echte leven’ weer begon, moesten we werkelijk re-integreren. Mijn spijkerbroek zat zo veel harder dan ik me herinnerde, mijn fiets moest opeens weer op slot en mijn buurmeisje wilde weten of het echt waar was, dat er bij ons op de camping een kampbewaarder met een mattenklopper bij de poort klaarstond. Kleren inleveren of anders slaag.

Op mijn zestiende viel ik als een blok voor de blonde zeiler Reinier uit Abcoude. De vakantie waarop hij met ons meeging, was niet bepaald een succes te noemen en het naturisme werd al snel ‘echt weer zoiets stoms van die oudjes’. Ik trok met backpacker Stefan door Nieuw Zeeland en Azië, trouwde met Guido en reisde van hotel naar hotel, door Cuba, de Azoren, Australië en Turkije. Het naturisme werd een ver-van-mijn-bed-show die niet verder ging dan een spaarzame middag op Flevonatuur-visite bij pa en ma.

Inmiddels ben ik vierendertig. Raar is dat toch, dat hoe ouder je wordt, hoe sterker het kind in je terugkomt. Vorig jaar kocht ik al een piano en wilde opeens weer op balletles. Deze lente steken samen met de narcissen opeens de kampeerkriebels de kop weer op. Geen idee nog waar, hoe, wanneer en met wie (want ik ben inmiddels alweer ruim drie jaar gescheiden), maar het moet en het zal. Voor mijn part zet ik mijn tent op, pal naast mijn ouders. Want die hebben het bij nader inzien toch maar allemaal heel goed voor elkaar. Ik verlang terug naar knus en klein en vakantie met de hoofdletter V van vrijheid.

Maar de grote vraag is: kan ik het nog wel? Ik ben het kamperen ontgroeid en mijn bikini gewend. Het voelt aan als re-re-integreren. Hoe het me vergaat, zal ik u volgend nummer laten weten. Of misschien treft u me wel op de camping in Frankrijk, u herkent me vast meteen. Ik ben namelijk die vrouw die in haar tent heel hard met Lenny Kuhr zit mee te zingen.

Gepubliceerd in UIT! het ledenmagazine van de Naturisten Federatie Nederland (NFN), januari 2014