Columns
De restjesman
Elk huishouden heeft zijn eigen concepten. Concepten die je van huis naar huis met je meeneemt, van partner naar partner, waar je simpelweg niet zonder kunt. Zo heb ik al sinds mensenheugenis een “chipsla”, letterlijk een la voor de lekkere dingen. Dat hadden we vroeger al bij mijn ouders, dat had ik in mijn eerste huisje en toen ik bij Bas ging wonen, was het een van de eerste dingen die ik introduceerde.
Zo klein, zo groot
Hoelang heb ik uitgekeken naar deze column? Hoelang heb ik ernaar verlangd om de wereld te vertellen wat ik nu ga schrijven: we krijgen een kindje! Ja echt. Het heeft even geduurd voordat we het zelf durfden te geloven, maar inmiddels kunnen we er niet meer omheen. Ik heb een buikje, we hebben ons kleintje al een paar keer op een echo gezien en dat de hormonen door mijn lichaam gieren, valt nauwelijks nog te ontkennen.
BarbecueBAStard
De marketingtrend van dit moment is barbecue. Grote mannen met Groot vlees sieren de covers van barbecueboeken. Daarnaast hangen stoere schorten, indrukwekkend gereedschap en cederhouten rookplanken.
De laatste vandaag
Toen ik tien jaar geleden naar Almere verhuisde, werkte ik als officemanager bij een bedrijf in Weesp. Het was al twee jaar een baan-voor-even, een tussenpauze op weg naar mijn droombaan: een carrière als schrijfster. Boeken schrijven was nog een brug te ver, maar werken bij een krant, of bij een tijdschrift leek me het summum.
Het stomste spel ooit
Ik ben opgegroeid in Duivendrecht, waar het op Koningsdag altijd dorpsgezellig is. Iedereen ken iedereen en elk jaar zaten mijn zus en ik op een kleedje tussen onze klasgenootjes en de kinderen van de twee andere schooltjes die het dorp rijk was.
Voor Wilma
We zitten middenin de Boekenweek wat betekent dat ik allerlei leuke signeersessies heb. Bijvoorbeeld in de Bruna in Huizen, waar het druk en gezellig is en ik in het hart van de winkel aan een tafel vol lekkernijen zit te kletsen met toevallige passanten en boekenjunkies die hier bewust naartoe zijn gereden. Van ver. Met in de hand een bigshopper waarin de boeken van thuis liggen te wachten op een krabbel. Voor Wilma, van Ilse. Onthouden! De naam Wilma goed onthouden.
Objectief gezien
Terwijl Bas en ik met z’n tweetjes zijn, hebben bijna al onze vrienden kinderen. Om preciezer te zijn, hebben bijna al onze vrienden de leukste kinderen van de wereld. Nee, dat vinden ze niet zelf, haasten ze zich ons te vertellen – elke ouder vindt zijn kind natuurlijk de leukste van de wereld – nee, dat zien ze als ze objectief naar hun kinderen kijken.
Manloos
Ik schrijf deze column in kleermakerszit. Op een tweepersoonsbed in een B&B in Puiflijk – ja, ik heb het ook op moeten zoeken – da’s in het Land van Maas en Waal. Ik zit hier in mijn eentje blij te zijn, met een glas wijn op mijn nachtkastje en een maaltijdsalade op het bureautje. Is het fout dat ik zo intens kan genieten van een nachtje manloos zijn?
Merci
Het moet in mijn studententijd geweest zijn dat ik op Oprah iemand hoorde vertellen over een dankbaarheidsdagboek, een boekje waarin je elke avond vijf dingen schrijft waarvoor je dankbaar bent die dag. Grote of kleine dingen, onbenulligheden of life-events, maakt niet uit, zolang het er maar vijf zijn.
Perfect holiday
Om eerlijk te zijn was onze zomervakantie naar Slovenië niet bepaald romantisch. Of om nog eerlijker te zijn: bepaald niet romantisch. Het begon met ruzie, eindigde met ruzie en tussendoor hebben we aan een stuk door bonje gehad. Vraag me niet waarover. Had ik dat geweten, dan was er naar alle waarschijnlijkheid helemaal geen gedoe geweest.