Een zaak van jezelf zijn

Ik heb iets te vieren deze week. Mijn ‘zaak’ bestaat namelijk precies vijf jaar. Ik zet zaak tussen haakjes, omdat ik mezelf eigenlijk niet echt als ondernemer zie. Dat KvK-nummer is meer een middel waarmee ik kan doen wat ik het allerleukste ter wereld vind: mooie verhalen schrijven voor heel veel toffe opdrachtgevers. Mijn status van freelancer zorgt ervoor dat ik niet hoef te kiezen voor één baas en dat ik kan doen wat ik wil, wanneer ik dat wil.

Ik heb iets te vieren deze week. Mijn ‘zaak’ bestaat namelijk precies vijf jaar. Ik zet zaak tussen haakjes, omdat ik mezelf eigenlijk niet echt als ondernemer zie. Dat KvK-nummer is meer een middel waarmee ik kan doen wat ik het allerleukste ter wereld vind: mooie verhalen schrijven voor heel veel toffe opdrachtgevers. Mijn status van freelancer zorgt ervoor dat ik niet hoef te kiezen voor één baas en dat ik kan doen wat ik wil, wanneer ik dat wil.

Toen ik vijf jaar geleden besloot voor mezelf te beginnen, vroeg ik me af of ik het allemaal wel zou kunnen. Hoe kwam ik aan opdrachtgevers? Zou het me wel lukken om ’s morgens mijn bed uit te komen als ik niet om 9 uur op mijn werk hoefde te zijn? Zou ik überhaupt mijn pyjama wel uittrekken? En zou ik mijn collega’s niet gaan missen?

Inmiddels ben ik gewend aan zowel mijn vrijheid als de onzekerheid van mijn vak. Aan het feit dat ik elke beslissing zélf moet maken en het feit dat ik van mijn leven geen beoordelingsgesprek meer heb. Dat mijn ‘zaak’ simpelweg mijn naam heeft, is geen toeval. Ik bén mijn zaak. Ik ben nóóit vrij, maar ik ben net zo goed nóóit aan het werk.

Juist op dit moment heb ik een interim klus aangenomen. Opeens heb ik weer collega’s. Oh ja, zo was het: gezelligheid, samenwerken… Heel iets anders dan je lustrum vieren met jezelf, mij en ik. Maar toch, hoe leuk het team ook is waarin ik ben terecht gekomen, ik besef er vooral door hoe blij ik ben met mijn autonomie. Ik schenk gelukkig twee borrels in, zodat ik met mezelf kan proosten. Op de komende vijf jaar.